Şu ilk satırı yazana kadar inanın kağıdı deldim. Nokta koymaktan dolayı. Çünkü kendimi bayağı bir soyutladım hayattan. "Kafayı yedim"amiyane tabirle. "İnsan kendisinin doktorudur" tezinden yola çıkarak bunu söylüyorum. "Psikolojik yardım al" dediğinizi duyar gibiyim. Ama nerde bende o mali bütçe? İsmail YK'nın bir şarkısındaki şu veciz sözler tam yerinde olacak zannedersem: "İş yok, güç yok, para yok..."devamını hatırlamıyorum zira pek ehemmiyet verdiğim bir sanatçı(!) değil benim için kendisi. Sadece kulak aşinalığı. Bir de çok sevdiğim, canım arkadaşım Sibel'in aşkı olduğu için aklıma geldi. Şimdi diyeceksiniz ki "Zevkler ve renkler tartışılmaz, Sibel'i rahat bırak".Katılmıyorum. Zevksiz bir insan gördüğümüzde "Ne zevksiz giyinmiş şuna bak" ya da "Bunu mu dinliyorsun, iğrenç!" demiyor muyuz? Evet diyoruz. O da bize yanıt veriyor. Demek ki neymiş, zevkler ve renkler tartışılırmış. Tabi saygı çerçevesinde. Hem zevklerimizi karşılıklı olarak eleştirdikçe bir zaman sonra kalite artmaya başlar. Mesela ben arabesk müzik hayatta dinlemem. Ama Orhan Gencebay'ın "Ateşten Gömlek" diye bir şarkısı var, -okul servisinde mecburen arabesk takılıyorduk zira şöförümüz malumunuz seviyordu ilk orda duydum- hasta oldum. Sevdiğim tek arabesk şarkı oldu. Hadi gelin bunu tartışalım. Ben arabesk dinlemiyorum, ama bunu dinleyince sevdim. Bir yakınım da geldi dedi ki, "Ben hiç bir arabesk şarkıyı dinlemem". Kurgu bu olsun. Ben de ona zaten sevmediğimi, ama bu parçanın hoş geldiğini söyleyeyim. Ve biz bunu uzun uzun tartışalım. Sonuca varmak önemli değil. Bu kadar sabit fikirli olduğumuz için bu söz çıkmış. Burnumuzdan kıl aldırmayınca ne oluyor yani? Sen kırmızıyı sevebilirsin, hatta bundan karakter analizi bile yapılıyor; "Kırmızı sevenler gösteriş meraklısıdır, s,yah sevenler asildirler ve/veya karamsardılar, gri sevenler soğuktur v.s" Al bu da zevkler ve renkler tartışması. Değil mi? Ben siyah ve gri hastasıyım mesela. En sevdiğim otomobilin önce kırmızısını, sonra siyahını gösterin bana, Ben kırmızı rente "iğrenç, siyah renkte de "muhteşem"derim. Maviden de nefret ediyorum. Özellikle yine otomobillerde. Tüp arabası gibi! Sanki arabadan tüp dağıtıcısı inecek. Rezalet! Alın bunu da tartışabilirsiniz. Bende bile sabit fikir var. Ama değişmez mi, değişir. Bakın şu an siz bu yazıyı okurken sözgelimi "Ne diyorsun sen mavi en güzel renktir"diyebilirsiniz. Ve bence diyeniniz vardır. Görüyorum ben burdan. Kendi açınızdan haklısınızdır da. İşin esprisi bir yana, bakın ben kendi zevklerimi bile tartışmaya açabiliyorum. Çok gülünç geliyor bana ama. Yani iki kişi konuşuyor, biri bakıyor ki sıkıştırıyor diğeri zevkleri konusunda, hemen "Zevkler ve renkler tartışılmaz" diyor. Hadi ordan! Ben bir saattir ne yapıyorum acaba burada? Beni, Işın Karaca, Funda Arar, MFÖ, Kıraç, Candan Erçetin dinlediğim için "Entelsin sen entel" eleştiren yaşam formları zevk ve renklerimi tartışmakla kalmıyor, üstüne bir de kişilik analizi sonucuna bile varıyor. "Entetlsin sen entel"O kadar kolaydı çünkü entel olmak!(Evet bu sanatçıları dinlemek hem zevk, hem de renktir. Bertuğ Abi bu listenin en tepesindedir, belirtmeye de zaten gerek yoktur). Sözde yazının başında kendimi soyutladığımı, beynimin boş olduğunu söyledim. Ama değilmiş. Yalancıyım ben yalancı! Neyse, siz zevklerinizi de, renklerinizi de başkalarının ağzına sakız olmadan tartışın. Bakın nasıl faydalı olacak. Kendim için bir şey istiyorsam namerdim, hepsi sizin için. Hoşçakalın